Każda wyspa archipelagu Cabo Verde ma swój indywidualny urok. Sal ma nie tylko unikalny pustynny krajobraz, ale tak że mnóstwo walorów turystycznych. Oferuje miłośnikom aktywnego spędzania wolnego czasu możliwość uprawiania windsurfingu, kitesurfingu, nurkowania i wędkowania. Jednym z głównych atutów są biało-złote plaże ciągnące się kilometrami i to właśnie ze względu na nie zaczęła rozwijać się masowa turystyka. Wypoczynkowi towarzyszy tropikalne słońce, ocean i fale są godne Hawajów, a odludne miejsca dają poczucie błogiego spokoju także rodzinom z dziećmi. Wśród wielu atrakcji nie brakuje wszechobecnej muzyki, w nieskończoność można opalać się na drobnym piasku, a wyborna kuchnia z pewnością zaskoczy najbardziej doświadczonych podróżników. Ogólnie Sal jest wyspą dla leniuchów, miłośników sportów wodnych i entuzjastów wycieczek turystyczno-krajoznawczych.

Krajobraz Sal jest pustynny, wyspa jest płaska jak stół, natomiast plaże mienią się drobnym żółtym piaskiem. Powierzchnia tego niezwykłego skrawka lądu zaliczanego do grupy Wysp Zawietrznych wynosi 216 km² i rozciąga się na długości około 30 km. Ze względu na warunki atmosferyczne widoki zmieniają się jak w kalejdoskopie. Północne wybrzeże tworzy krajobraz wulkaniczny ze skalnymi klifami, w kanałach lawowych powstały naturalne baseny ze słoną wodą, z kolei w pejzażu pustyni można dostrzec sporadyczną zieleń. Najwyższym punktem jest góra Monte Grande osiągająca wysokość 405 m n.p.m. Swoją nazwę Wyspa Solna zawdzięcza bogatym pokładom soli i z tym właśnie wiąże się historia zaludnienia oraz rozwoju wyspy.

Sal została odkryta w 1460 roku, a stale zasiedlona w 1830 r. ze względu możliwość wydobywania soli. Tak późna kolonizacja była spowodowana brakiem wody i jałową ziemią, niemniej bogactwo cennego towaru eksportowego i idąca z tym fortuna pozwoliły na wybudowanie kilku miejscowości.

Stolicą wyspy jest miasto Espargos, którego nazwa oznacza „szparagi” i wywodzi się od tej rośliny rosnącej dziko na wyspie. Dzięki lotnisku jest to okno wyspy na świat, dzięki któremu Sal rozkręciła się pod względem turystycznym. Miasto wznieśli Włosi w okresie II wojny światowej, natomiast rozwój połączeń lotniczych pozwolił rozbudować infrastrukturę i gospodarkę. W Espargos zachował się specyficzny dla Cabo Verde klimat. Na turystów czeka atmosfera kreolskiego miasteczka z zadbanymi ulicami i placykami, kuchnia oparta na owocach morza oraz lokale, w których miło można spędzić wieczór. Warto wspiąć się na okoliczne wzgórza, aby z nieco wyższej perspektywy spojrzeć na krajobraz wyspy.

Santa Maria – piaszczyste plaże, wspaniałe kompleksy hotelowe oraz możliwość uprawiania sportów żaglowych są silnym magnesem przyciągającym turystów na południowy kraniec wyspy Sal. Niewielki turystyczny kurort ożywa wieczorami, gdy surferzy wracają z plaży i zasiadają w lokalach z muzyką. Nie ma tam problemu z wypożyczeniem sprzętu do uprawiania sportów wodnych czy też samochodu, aby w wolnej chwili zwiedzić wnętrze wyspy. Symbolem miasta jest dom, w którym przed laty ważono sól i przygotowywano do wysyłki, a także drewniany pomost pełniący rolę targu świeżych ryb. Santa Maria jako najstarsza osada na wyspie została założona w latach 30. XIX wieku i związana jest z masowym wydobywaniem soli przez firmy portugalskie, a także rozwojem rybołówstwa. Rozkwit turystyki wpłynął na wzrost liczby mieszkańców i ściągnął zagranicznych inwestorów hotelowych. Santa Maria łączy w sobie elementy nowoczesnego kurortu oraz typowego kabowerdyjskiego kolorytu.

Baia Murdeira – przyjemne nadmorskie osiedle hotelowe z osłoniętą piaszczystą plażą w kształcie półksiężyca i zapleczem turystycznym. Doskonałe miejsce dla turystów szukających spokoju, pięknych widoków i możliwości uprawiania sportów wodnych.

Palmeira – nadmorskie miasteczko będące schronieniem dla statków i jachtów podczas sztormów. Palmeira pełni również funkcje portu towarowego, z którego wypływają do  Europy między innymi transporty kreolskiej langusty. Chociaż nie jest to typowo turystyczna miejscowość, wypocząć można na piaszczysto-żwirowej plaży oraz spróbować świeżej ryby w lokalnej restauracji.

Wyspy Zielonego Przylądka mają specyficzną kuchnię opartą w dużej mierze rodzinnych tradycjach i słownych przekazach. Jest niezwykle bogata ze względu na liczne zapożyczenia z kuchni portugalskiej oraz afrykańskiej. Chociaż trudno wyobrazić sobie mieszankę ryb z langustą czy kukurydzy z maniokiem, takie właśnie potrawy można znaleźć na stole w restauracji. Ze względu na charakter wyspiarski regionu dominują ryby. Tuńczyka pod każdą postacią dostanie się w wielu miejscach, podobnie jak dorsza, owoce morza, kalmary, ośmiornice, kraby, małże, homary czy krewetki. Niektóre restauracje serwują także mięso z rekina. Za narodową potrawę uchodzi jednak „Cachupa”, która na każdej wyspie różni się składnikami i kolejnością ich dodawania. Dlatego efekt wielogodzinnego gotowania kukurydzy, białej fasoli, solonej wieprzowiny, kurczaka, boczku, ziemniaków, kapusty i przypraw bywa wyborny.

Najpopularniejsze potrawy kuchni Cabo Verde:

Arroz kimarisco – ryż z owocami morza
Cachupa – potrawa/gulasz z kukurydzy i fasoli z mięsem lub rybą
Pasteis – okrągłe paszteciki z nadzieniem rybnym
Churrasco – grillowane mięso z kurczaka
Djaga-cida – danie z fasoli, mąki kukurydzianej i cebuli z dodatkiem liści laurowych
Zerem – potrawa z mleczka kokosowego, mąki kukurydzianej, cebuli, pomidorów i zielonej fasolki
Pudim de qurijo – pudding z białego sera
Caldo de Peixe – rosół z Cape Verde
Buzio – gulasz ze skorupiaków i sosu sojowego
Percebes – morskie paluszki
Pao de coco – chleb kokosowy

Potrawy okraszone bywają sosami na bazie miodu z trzciny cukrowej. Do mięs i ryb podaje się najczęściej ryż, frytki lub słodkie ziemniaki. Warto pamiętać, że porcje są przeważnie bardzo duże, więc za pierwszym razem nie należy przesadzić z zamówieniem. Obowiązkowym dodatkiem są liczne warzywa i owoce. Bez ograniczeń można zajadać się pomidorami, ogórkami, kapustą, jabłkami, bananami, gujawą czy mango. Na deser jada się najczęściej słodkie konfitury z papai i koziego sera, a na bazarze można kupić marmoladę z gujawy. Smaczne jest także ciasto „Bol de Cuscus” wytwarzane z kukurydzy połączonej z cukrem, podawane z masłem i serem cabra. Najbardziej znanym starterem jest natomiast „Bafos” czyli przekąska z owoców morza, pomidorów, papryki i cebuli. Na Cabo Verde znany jest nie tylko kozi ser, ale także grog, konfitury z papai i likiery sporządzane według tradycyjnych przepisów.

Najpopularniejszym alkoholem jest grog z Santiago, który najlepiej smakuje z dodatkiem miodu lub melasy. Jest to niezwykle aromatyczny i orzeźwiający napój. Bez trudu można nabyć rozmaite gatunki wina przywiezionego z Portugalii, niemniej poszczególne wyspy mogą pochwalić się dobrymi trunkami z lokalnych winnic. Piwosze są raczej skazani na portugalskie piwa Strela, Sagres, Imperial czy Super Bock, natomiast kawosze z pewnością będą zachwyceni aromatem kawy z Fogo. Plantacje kawy mają bowiem wieloletnie tradycje, których produkt uchodzi wręcz za luksusowy. Na miłośników mocniejszych trunków czeka „Caipirinha”, czyli drink sporządzony na wódce z trzciny cukrowej „cachaca”.

Wyspy Zielonego Przylądka to specyficzny tygiel różnych ras i kultur, które spotkały się na obszarze jednego archipelagu. W związku z tym społeczeństwo jest bardzo zróżnicowane, a pod względem historycznym można zaobserwować wpływy portugalskie, angielskie, hiszpańskie, hinduskie, włoskie, brazylijskie, holenderskie, żydowskie czy francuskie. Przez Cavo Verde przetoczyły się fale piratów, kolonistów, kupców, marynarzy i niewolników z różnych zakątków świata. Dlatego Kabowerdyjczycy z poszczególnych wysp mogą różnić się kolorem skóry, włosów i oczu. Pomimo różnic kraj uchodzi za bezkonfliktowy etnicznie i religijnie, a jedyne różnice można zauważyć w sferze językowej i kulturowej na poszczególnych wyspach. Tradycje, wierzenia i sztuka są najczęściej efektem zetknięcia kultury plemion afrykańskich z europejskim chrześcijaństwem. Efektem tej mieszanki jest język kreolski będący mieszanką akcentów afrykańskich i portugalskich.

Wyspiarze uwielbiają sport, szczególnie piłkę nożną ze względu na obecność ich przedstawicieli w znanych klubach piłkarskich na całym świecie. Typowy słowem dla Kabowerdyjczyków jest „Morabeza” odnoszące się do ich mentalności, filozofii życia, gościnności i spontaniczności. Mieszkańcy Cabo Verde są bardzo religijni. Wpływy kościoła katolickiego widoczne są na każdej z wysp i odgrywają ważną rolę w życiu społecznym i politycznym. Pomimo ewangelizacji bardzo silne pozostają rytuały i zwyczaje wywodzące się z tradycyjnych wierzeń znanych w Afryce. Przykładowo znanym obyczajem związanym ze świętem religijnym jest „bandeiras”, czyli obchody dnia św. Filipa, kiedy Kabowerdyjczycy wystawiają swoje konie do corocznego wyścigu. Jest to emocjonujące widowisko, któremu towarzyszą pochody i rozmaite zabawy.

Uroczyście obchodzi się Boże Narodzenie i Wielkanoc, każda parafia na poszczególnych wyspach czci swojego patrona, a szczególnym kultem kabowerdyjskim otacza się Matkę Boską. Każdego roku huczny, bogaty i bajecznie kolorowy jest karnawał, podczas którego pomysłowość strojów i barw hipnotyzuje turystów. Pełno jest wtedy pochodów, tanecznych zabaw i maskarad.

Mieszkańcy Cabo Verde są życzliwie nastawieni do turystów, serdecznie witają się i zapamiętują swoich rozmówców z restauracji, sklepów, barów i targowisk. W przeciwieństwie do mieszkańców Afryki nie mają żyłki handlowej, więc nie są natrętni, nie zaczepiają turystów, a tym samym nie targują się. Zwyczajnym pozdrowieniem jest uniesiony do góry kciuk, nie mający nic wspólnego z popularnym „ok”. Napiwki są wliczone w cenę, niemniej ze względu na niskie zarobki personelu warto dorzucić 5-10% wartości rachunku.

Wyspa Sal jest wymarzonym miejscem Cabo Verde do uprawiania sportów wodnych. Plaża Ponta Preta jest jedną z najlepszych na świecie do uprawiania windsurfingu, kitesurfingu i żeglarstwa. Na Sal są również świetne warunki do wędkowania, snorkelingu i nurkowania na rafach. Nie brakuje tam szkółek i wypożyczalni sprzętu. Popularnością ciszą się wycieczki statkiem z przeszklonym dnem oraz dalekomorskie wyprawy rybackie. Lokalne agencje turystyczne organizują także eko-wycieczki po wyspie połączone z kąpielami w naturalnych basenach. Ciekawą opcją jest wycieczka terenowa po wschodnim wybrzeżu, podczas której podziwiać można ruchome wydmy, Wielki Kanion, pustynię i oazy.

Salina Pedra de Lume – turystyczna wizytówka Sal ulokowana w kraterze wygasłego wulkanu. Tzw. salina czyli miejsce, w którym wydobywa się sól jest w tym przypadku unikatowa w skali świata. Powstała w wyniku wybuchu wulkanu i jest dziełem natury. Białe połacie saliny mogą kojarzyć się z polem lodowym, które wraz z pustynnym krajobrazem tworzy imponujący kontrast. Zadziwia wachlarz kolorów uwięzionych wewnątrz krateru w postaci wody morskiej. Zobaczyć można także opuszczone pompy i motory służące przed laty do wydobywania soli, drewniane żurawie, kolejkę linową oraz pamiątkowe tablice. Wytwórnia soli działała w tym miejscu od 1804 roku i zakończyła produkcję w latach 30 XX w. Obecnie oprócz walorów krajobrazowych salina ma także właściwości lecznicze. Turyści mają możliwość kąpieli w solankach leczących choroby skóry. W pobliżu znajduje się także piaszczysta plaża i ciekawe wybrzeże.

Buracona – ciekawostka przyrodnicza w postaci „wielkiej dziury”, o którą rozbijają się oceaniczne fale. Jest to jedno z najchętniej odwiedzanych przez turystów miejsc na wyspie. Krótka wycieczka prowadzi do dawnego krateru wulkanicznego zlokalizowanego kilka kilometrów od Palmeiry. Niesamowity kolor wody i skalista powierzchnia to pozostałości po aktywności wulkanicznej, dzięki której powstały wyspy Cabo Verde. Czarne skały nieziemsko kontrastują z turkusowym kolorem wody, w której przy dobrej pogodzie można zażyć niezapomnianej kąpieli. Poza tym Buracona to głębokie gardło sięgające morskiego dna i niespodzianka dla odważnych płetwonurków, którzy mogą pod wodą podziwiać kilkudziesięciometrowy skalny tunel. Kąpiel i nurkowanie możliwe jest tylko wtedy, gdy ocean jest naprawdę spokojny. W pobliżu znajduje się restauracja z widokiem na ocean oraz spacerowe tereny.

Fontana – zielone płuca wyspy Sal otoczone palmami są niecodziennym elementem krajobrazu i świadczą o tym, że wyspa nie zawsze była pustynią. Przed laty uprawiano tam rozmaite gatunki roślin i chociaż z biegiem czasu ziemia wyschła, można zobaczyć ciekawe zjawiska przyrodnicze. Ponadto w pobliskiej kaplicy św. Anna organizowane są tradycyjne uroczystości, a okoliczne plaże cieszą się popularnością ze względu na dobre warunki kąpielowe.

Safari po wyspie – ciekawą formą spędzenia wolnego czasu jest safari po wyspie. Podczas jednodniowej wycieczki można zobaczyć Wielki Kanion, wykąpać się w naturalnym basenie  Buracona, zrobić zdjęcia ruchomych wydm i odpocząć w zielonej oazie. Wycieczka zahacza także o kopalnie wydobywające sól, góry Serra Negra z punktem widokowym i ruiny chat niewolników w Baia de Algodeiro. Niemal przez cały rok można obserwować żółwie składające jaja na plażach oraz z przewodnikiem wybrać się na obserwację rekinów.

Kiedy najlepiej wybrać się na Wyspy Zielonego Przylądka?

Ogólnie wyspy Cabo Verde są kierunkiem całorocznym, a główny sezon turystyczny trwa od listopada do kwietnia. Luty to okres karnawału, natomiast między sierpniem a październikiem przypada niezbyt intensywna pora deszczowa. Wyspy Zielonego Przylądka można odkrywać praktycznie o każdej porze roku ze względu na zachęcające do wypoczynku temperatury powietrza. Najprzyjemniej jest w styczniu i lutym, różnica między dziennymi a nocnymi temperaturami wynosi około 5 st., a temperatura wody przez cały rok waha się w granicach 22-27 st.

Capo Verde świętuje przez cały rok, a święta na poszczególnych wyspach są zawsze przyjemną atrakcją turystyczną. W lutym można trafić na Kreolski Karnawał, koniec kwietnia to Święto Flagi, w maju na Festiwal Gamboa, w czerwcu święto św. Jana, w sierpniu Festiwal Muzyki na Kociej Plaży, we wrześniu Festiwal Muzyki na Sal, a w listopadzie Dzień Kukurydzy.

Jaka waluta obowiązuje na Wyspach Zielonego Przylądka?

Walutą Capo Verde jest Escudo Republiki Zielonego Przylądka (ESC)  1 escudo = 100 centavos.

Gdzie i jakie pamiątki kupić na Cabo Verde?

Standardowymi pamiątkami przywożonymi z Cabo Verde są grog, kawa z Fogo i wina (najbardziej znany grog pochodzi z Santo Antao, z dolin Ribeira da Torre, Janela, Paul i Ribeira Grande). Chodliwym towarem są czerwone i białe wina z Fogo. Do zakupów można dołączyć puszkę tuńczyka w oleju z Sao Nicolau, buteleczkę ostrej oliwy „malagueta” czy też sól kuchenną i do kąpieli wydobywaną na wyspie Sal. Popularnością cieszą się oryginalne bawełniane tkaniny, plecione koszyki i kapelusze, ceramika i obrazy malowane przez lokalnych artystów. Większość towarów można znaleźć w sklepach, na lotniskach i centrach kultury. W wielu miejscach można kupić unikalną biżuterię, drewniane maski i mnóstwo innych gadżetów. Ciekawostką są pamiątkowe znaczki pocztowe, których tematyka opowiada o bogactwie kulturowym i historycznym Cabo Verde. Wartościową pamiątką będzie także płyta z muzyką Cesarii Evory – królowej pieśni „morna”. Aby przywieźć oryginalne przedmioty należy szukać miejsc z napisem Cabo Verde Artesano oraz lokalnych warsztatów rzemieślniczych. I tak każda wyspa ma swój skarb: Santiago – ręczne tkaniny z geometrycznymi wzorami, Sao Vincente – instrumenty, obrazy, biżuteria, Santo Antao – kosze, Boa Vista kapelusze ze słomy i ceramika, Fogo – ozdoby z zastygłej lawy i kawa, Brava – hafty, Maio – ceramika kuchenna.

Jaki czas obowiązuje na Wyspach Zielonego Przylądka?

Czas polski minus 2 godziny, a gdy w Polsce jest czas letni – minus 3 godziny.

Jak poruszać się po Cabo Verde?

Archipelag dysponuje czterema lotniskami międzynarodowymi, które mają bezpośrednie połączenie z kilkoma krajami Unii Europejskiej. Na Cabo Verde bez większych problemów można dostać się statkiem rejsowym czy wycieczkowym. Aby dotrzeć na inne wyspy trzeba przejrzeć trasy czarterów. Na lotniskach wysp nie ma środków transportu publicznego. Komunikacja pomiędzy poszczególnymi wyspami odbywa się drogą lotniczą i morską. W dużych miastach dobrze funkcjonuje transport publiczny, autobusy docierają prawie do wszystkich dzielnic, niemniej między miejscowościami nie ma połączeń autobusowych. W mniejszych miejscowościach i na wsiach funkcjonuje transport zwany „aluguer” i samochody jeżdżą właśnie z takimi tabliczkami. Za opłatą „aluguer” można dojechać do większości dostępnych miejsc. „Taxi” są zadbane i w zależności od wyspy mają inny kolor. Na każdej wyspie bez trudu można wynająć samochód (potrzebne jest międzynarodowe prawo jazdy), by w ten sposób podziwiać uroki Cabo Verde.

Jak są ograniczenia celne?

Do krajów Unii Europejskiej można wwieźć bez cła 2 litry wina, 1 litr alkoholu powyżej 22% oraz inne towary do wartości 430 euro.

Jakie plaże są na Boa Vista?

Wizytówką Sal jest Ponta Preta: wspaniała, długa plaża z drobnym, żółtym piaskiem, na której odbywają się międzynarodowe zawody w windsurfingu. Plaża słynie także z zadziwiających wydm zmieniających kolor w dzień i w nocy. Plaża z drobny żółtym piaskiem znajduje się na wybrzeżu Pedra de Lume, z kolei szeroki i piaszczysty pas wybrzeża jest głównym magnesem przyciągającym turystów do Santa Maria.

Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieć dostęp.

Jakie dokumenty są potrzebne w razie konieczności skorzystania ze służby zdrowia?

Nie ma obowiązku szczepień, niemniej turyści podróżujący przez Senegal i inne kraje afrykańskie muszą mieć wpis do międzynarodowej książeczki zdrowia. Szpitale, apteki i ośrodki zdrowia są dosyć dobrze wyposażone, jednak nie na wszystkich wyspach pomoc medyczna jest dostępna.

Zalecane jest wykupienie kompleksowego ubezpieczenia podróżnego, w tym od następstw nieszczęśliwych wypadków, pokrywającego koszty hospitalizacji i ewentualnego transportu medycznego do kraju, po uprzednim upewnieniu się, że jest respektowane w danym kraju.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach, przestrzegać podstawowych zasad higieny oraz zwracać uwagę na warunki w jakich przygotowuje się i przechowuje jedzenie. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min.

Przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo i profilaktycznie zaszczepić się przed wskazanymi chorobami. Poszczególne zalecenia sanitarne pozwalające uniknąć zachorowania na różne choroby dostępne są na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

Od obywateli RP są wymagane wizy, które można uzyskać w Ambasadzie Republiki Zielonego Przylądka w Berlinie oraz na niektórych lotniskach międzynarodowych (Sal i Prai). Wizy są ważne 3 miesiące od wyjazdu. Paszport musi być ważny co najmniej 6 miesięcy od daty powrotu do Polski.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl.

Państwo podlega kompetencji terytorialnej Ambasady RP w Dakarze (Senegal):

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Senegalu
Senegal, Dakar, Route des Almadies, Les Jardins des Almadies (en face King Fahd Palace), App. 4/A, B.P. 14419, Dakar-Peytavin
Tel.: +221 33 859 57 70 Faks: +221 33 865 14 87
dakar.amb.sekretariat@msz.gov.pl
www.dakar.msz.gov.pl